Οι ΑΟΡ στη Θεσσαλονίκη - μια καινούρια μικρή ιστορία...

Το καινούριο βιβλίο των Αόρατων Ρεπόρτερ κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, όμως οι ΑΟΡ θα είναι και στην Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης απ' τις 5 ως τις 8 Μαϊου. Και μ' αυτή την αφορμή, να μια μικρή περιπέτειά τους εκεί, ή μάλλον το ξεκίνημα της περιπέτειας...




Οι Αόρατοι Ρεπόρτερ στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης!



Υπήρχαν: εκατοντάδες δωματιάκια γεμάτα βιβλία. Χιλιάδες κόσμου που έκοβαν βόλτες. Πολλά μπαλόνια στον αέρα. Οθόνες που έπαιζαν πολύχρωμες εικόνες καθώς χαλαρωτική μουσική ακουγόταν απ’ τα ηχεία. Συγγραφείς που υπέγραφαν τα βιβλία τους.

Και, τέλος, υπήρχε και μια παρέα παιδιών που διασκέδαζαν με την ψυχή τους. Ήταν οι Αόρατοι Ρεπόρτερ που είχαν έρθει στην Θεσσαλονίκη γεμάτοι όρεξη για να δουν από κοντά μια μεγάλη Έκθεση Βιβλίου. Δεν θα έκαναν ρεπορτάζ σήμερα, ήθελαν να ξεσκάσουν. Και να βρουν και μερικά καινούρια, ωραία βιβλία για διάβασμα…

«Πάμε στην Παιδική Γωνιά;» πρότεινε η Ελένη. «Σε λίγο θα εμφανιστεί εκεί η αγαπημένη μου συγγραφέας, η Μαίρη Γώγου. Θα παρουσιάσει το καινούριο της βιβλίο.» Οι υπόλοιποι συμφώνησαν και περπάτησαν τεμπέλικα προς την Παιδική Γωνιά. Κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως αυτά τα πέντε παιδιά ήταν μέλη της πιο επιτυχημένης (και μυστικής!) δημοσιογραφικής ομάδας της χώρας.

"ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ!» ακούστηκε ξαφνικά μια κραυγή. «ΜΕ ΛΗΣΤΕΨΑΝ!» Όλοι γύρισαν να δουν. Ήταν μια ψιλόλιγνη γυναίκα γύρω στα πενήντα, στα χέρια της κρατούσε ένα βιβλίο και ανέπνεε με δυσκολία.

«Αυτή είναι! Αυτή είναι η Μαίρη Γώγου, που θα πηγαίναμε να δούμε», φώναξε η Ελένη. Ο Φίλιππος, η Μυρτώ, ο Γιώργος και ο Στάθης κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Ένα νέο μυστήριο από κει που δεν το περίμεναν! Προχώρησαν όλοι μαζί προς τη συγγραφέα που συνέχιζε να ουρλιάζει.

«Τι σας έκλεψαν κυρία Γώγου;» ρώτησε φιλικά ο Φίλιππος;

«Το νέο μου βιβλίο! Μου άρπαξε το νέο μου βιβλίο απ’ τα χέρια μου.»

«Μα, συγνώμη», επενέβη η Μυρτώ, «απ’ ό,τι βλέπω κρατάτε στα χέρια σας το νέο σας βιβλίο!»

Η συγγραφέας κοιτάχτηκε δύσπιστα. «Α, δεν εννοώ αυτό που θα παρουσίαζα τώρα στην εκδήλωση. Εννοώ το πολύ καινούριο μου. Αυτό που μόλις έγραψα και θα βγει του χρόνου.» Πήρε μια ανάσα και κάθισε σε μια καρέκλα. Γύρω της είχε μαζευτεί πολύς κόσμος.

«Πείτε μας, τι έγινε;» ρώτησε ο Φίλιππος λες και ήταν ντετέκτιβ που ερευνούσε την υπόθεση.

«Εγώ γράφω στο χέρι», είπε η γυναίκα. «Είχα ένα μεγάλο τετράδιο διακοσίων σελίδων και το κρατούσα σφιχτά στο χέρι μου καθώς περίμενα να συναντήσω τον εκδότη μου για να του το παραδώσω. Δεν έχω άλλο αντίγραφο, καταλαβαίνετε;»

«Και μετά τι έγινε;» πετάχτηκε ο Στάθης, που ως ειδικός στα κομπιούτερ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που όχι μόνο τα έγραφαν όλα στο χέρι αλλά δεν φρόντιζαν να σώσουν κάπου τη δουλειά τους.

«Μετά λοιπόν με πλησίασε μια αρκούδα, να εδώ που καθόμουν, με πλησίασε η αρκούδα, περπατούσε στα δύο πόδια φυσικά…»

«Μισό λεπτό», τη διέκοψε η Ελένη, «μιλάτε σοβαρά; Ήρθε μια αρκούδα εδώ μέσα;»

«Όχι αληθινή!», απάντησε η συγγραφέας, «ξέρετε ήταν άνθρωπος με στολή αρκούδας. Την είχα δει και πριν, μοίραζε διαφημιστικά φυλλάδια στους μεγάλους και έδινε καραμέλες στα παιδιά. Ήρθε λοιπόν καταπάνω μου καθώς ξεφύλλιζα το τετράδιο με το νέο μου βιβλίο και μου έδωσε μια σπρωξιά. Μέχρι να σηκωθώ είχε πάρει το βιβλίο κι είχε εξαφανιστεί!»

Τα παιδιά είχαν ακούσει αρκετά. Έπρεπε να αναλάβουν την υπόθεση. Άλλωστε το θύμα ήταν η αγαπημένη συγγραφέας της Ελένης – έπρεπε να την βοηθήσουν!

Κατ’ αρχάς έπρεπε να βρουν ποιος εκδοτικός οίκος είχε προσλάβει τον άνθρωπο με το κοστούμι αρκούδας, ποιος τον είχε βάλει να μοιράζει φυλλάδια και καραμέλες. Έπειτά έπρεπε να βρουν πού είχε παρατήσει το κοστούμι, σίγουρα δεν θα είχε βγει έξω μ’ αυτό. Και στο τέλος έπρεπε να τον ανακαλύψουν και να βρουν τι έκανε με το τετράδιο, γιατί το είχε πάρει και πού το είχε αφήσει τώρα…

Καθώς οι αστυνομικοί έπαιρναν κατάθεση από τη Μαίρη Γώγου, οι πέντε Αόρατοι Ρεπόρτερ χωρίζονταν και ο καθένας έτρεχε να ψάξει στοιχεία σε διαφορετικά σημεία της Έκθεσης.

Μια καινούρια λογοτεχνική περιπέτεια είχε μόλις ξεκινήσει…